| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 01 |
| 02 | 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 |
| 09 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | 31 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 |
Choć powiedziała ze mam nie czekać.
Choć dała mi znak ze nic z tego.
To jednak ja poczekam.
Czuję to w sobie.
[a moze to co czuje to tylko moja miłość?
moze będzie nieodwzajemniona?]
Cóż.
Ja mogę czekać chodźby rok albo półtora.
Bo jak coś poczuję to już do konca zycia mi nie minie.
A ona jest.
Dziękuje jej za to ze jest.
W sumie, mam problem...
Bo myślę o niej dniami i nocami
Ale kocham ten problem...
Mój Blog ma już dwa latka... jak on ładnie rośnie i rozwija się... razem ze mną a moze ja razem z nim.
To takie wspaniałe patrzeć jak dojrzewa coś co sam stworzyłem :)
Tylko czy ja teraz mowie o sobie czy o blogu?:P no bo przeciez sam tez siebie kształtuję no a jak ja sie zmieniam to i blog sie zmienia:) ale to chyba widac... myślę że widac kazdą moja zmianę w notkach... te sprzed dwóch lat są czasem dziecinne... a za dwa lata te dzisiejsze wydadza mi się dziecinne:) i tak w kółko :)
Teraz nasuwa mi sie pytanie...
czy ja jestem człowiekiem cierpliwym? - chyba tak... ale to sie okaze.
czy jestem wytrwały? - hmm to juz zalezy co jest moim celem.
czy ja sie zmieniam? - tak.. zmieniam sie pozostając zarazem sobą.
Czuje że we mnie jest kilka osob... jest tu dziecko 5 letnie, 40 letnia dziewica, 18 letni chłopiec.
ciekawe kto jeszcze...?
Zabłakąny i niepewny niczego
jednak postanowilem zostać i czekać przy niej
bedę czekał wytrwale i w tym czasie bede się upajał jej bliskością.
Obym tylko, pewnego dnia nie obudził się na głodzie.
Pozostawiony bez mego narkotyku
od którego chyba juz zdązylem się uzaleznić.
rozmawialem z przyjacielem:
-boję się o Ciebie, toniesz w oceanie milosci - powiedział
-wiem - odparłem - tonę i tylko ręka utrzymuje sie jeszcze nad powierzchnią
-może podpłynac do Ciebie tratwą i pomóc?
-nie, odejdź i daj mi w spokoju utonąć...
Zobaczymy, bo skazałem siebie teraz
skazałem się albo na wieczne szczeście
albo na ból dotkliwy.
Ale jesli będzie to szczęscie, to nie martw się przyjacielu,
ciernisty las zazdrości nie odgrodzi mi drogi do Ciebie,
nie przesłoni mi oczu, także od innych przyjaciół.
Bo ja pamietam i pamietac bede.
Lecz ilekroć z wami bylem w ciężkich chwilach, to teraz ja prosze was
pomózcie mi jakoś wytrwać.
Bo ja nie wiem czy teraz czekając i cierpliwoscią się wykazując,
mam zanurzyc się caly w oceanie czy tez moze trzymać rękę nad powierzchnią
by w razie kłopotów ktoś mogl mnie znaleźc i wyciągnąć z tamtąd?
Za duzo o tym myślę... w głowie juz mam kaszankę pomalowaną w czerwone serduszka...